อารมณ์ทางแยก

บนเส้นทางชีวิตไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะเดินมาเจอทางแยกซักกี่ครั้ง อารมณ์ทางแยกนี่เต็มไปด้วยความสับสน ลังเล อืมม-- แล้วทุกครั้งเราผ่านทางแยกเหล่านั้นมาได้ยังงัยเนี่ย ก็ต้องเลือกน่ะสิว่าจะไปทางไหนสักทาง ผมรำพันกับตัวเอง ชีวิตช่วงนี้ของผมมันแปลกๆ บรรยายไม่ถูกไม่รู้ทำไม บางทีความทรงจำก็เป็นเหมือนยาหม่อง บรรเทาอารมณ์เหงาระบมจิต บางทีมันก็เป็นเหมือนดาบสองคม เมื่อระลึกถึงความหลังครั้งเก่า อารมณ์เน่าๆ ก็โผล่ขึ้นมา แบบไม่ทันตั้งตัว ผมคงต้องหัดจัดการกับความทรงจำให้ดีกว่านี้ ว่าอะไรควรเก็บ อะไรควรเลือกทิ้งไปเสียบ้าง --