"ทำยังงัยถ้าเราเจอเหตุการณ์เบื่อซ้ำๆ" เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเองบ้างมั๊ยครับ ผมคนนึงล่ะครับ ด้่วยมูลเหตุของนิสัยตัวผมเอง ที่มักจะแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง จนบางทีเจ้าความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกคน กลับย้อนรอยกลับมาทำร้ายความรู้สึกผมเอง อยู่บ่อยๆ ผมไม่อยากจะลงรายละเอียดกับมันมาก ก็ด้วยเหตุผลที่บอก คือ "เบื่อ" ขณะเดียวกันผมก็นึกถึงบทโศลกของหลวงปู่ฯ ที่ผมเคารพ ท่านได้ตั้งคำถามไว้ว่า ความเบื่อหน่าย อารมณ์บูด เศร้าหมอง เปรียบไปเหมือน "ขี้หรือดอกไม้" แล้วลองนึกดูว่าแมงวันชอบตอมอะไร ? อืมม...จริงด้วย ผมตอบตัวเอง ว่าผมไม่อยากเป็นแมงวัน ผมอยากจะเลือกตอมดอกไม้ ตอมความรู้สึกดีดี มากกว่า เพราะยังงัยก็ไม่มีใครเอาปืนจี้หัวผมให้เลือกตอมสิ่งอันไม่พึงประสงค์ คิดได้แบบนี้ มันก็สบายใจขึ้นอย่างรวดเร็ว นึกแล้วก็ขำกับเจ้าต่อม "ช่างรู้สึก" วันวันมันรับอารมณ์นับร้อยนับพัน ถ้าเราไม่หัดบริหารจัดการกับพายุอารมณ์ที่เข้ามากระทบกับเรา เราก็คงเป็นได้แค่ "ทาสอารมณ์" ที่ลิ่วล้ออ่อนโอนไปตามสิ่งเร้า "จงรู้เท่าทัน คลื่นของอารมณ์ ที่มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป วนว่ายตามวัฏจักร" ผมเตือนตัวเองก่อนนอนคืนนี้ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น