แบบวันนี้มานั่งเปิดไดอารี่เล่มเก่าแล้วรู้สึกว่าผมห่างเหินการบันทึกไปนานมาก ในนั้นมีความทรงจำฮาบ้างซึ้งบ้าง...เพียบ บางทีเจ้าอารมณ์ละเอียดอ่อนก็เป็นเหมือน "ดาบสองคม" เพราะเจ้าความทรงจำที่เดินผ่านเราครั้งแล้วครั้งเล่า มีทั้งดีและร้าย แต่ผมมักจะเลือกเก็บแต่สิ่งดีๆ ใส่กล่องความสุข พอเวลาผ่านไป...พอได้กลับมานั่งปากหวอเปิดกล่องนั้นดู เรื่องราวต่างต่าง ก็พรั่งพรูพรวดพราดออกมาให้ย้อนรอย นึกถึงทีไรก็หน้าบานอดแอบยิ้มมุมปากไม่ได้ แต่โลกเรามันช่างหมุนเร็วเหลือเกิน ความทรงจำดีๆ ในแต่ละช่วงจึงอาจจะหดสั้นลง หรือไม่ได้มีเวลาดื่มด่ำกับสิ่งเล็กๆ รอบตัว ผมได้แต่บอกตัวเองว่า ยังงัยก็อย่าลืมบำรุงต่อมความละเอียดอ่อนในจิตใจไว้บ้าง จะได้มีกล่องไว้เก็บความทรงจำดีๆ อย่างงี้ตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น